Het is woensdagnacht half vier. Tijd voor een wandeling. Ik ben Francien, Frans voor intimi. Op mijn vijfendertigste ben ik er prima in geslaagd een leven te creëren waar ik me goed bij voel. Ik sluip door de wereld volgens de wet van Francien. Non memini, ego existo. let niet op mij, dan besta ik. Op weg naar Jozef, mijn zwerver, slaat het noodlot toe. Vier jongens staan tegenover me. Zestien zijn ze denk ik, en groot, te groot voor hun verstand...